Mi se danas nalazimo u jednom od najznačajnijih poglavlja ljudske istorije koja otvara novu etapu u razvoju kolektivne svesti čovečanstva. Jednu od najznačajnih uloga tokom sledeće etape našeg evolutivnog puta će igrati muški stvaralački princip Duha vremena – kraljevska zvezda Regulus, koja tokom čitave ljudske istorije, a u sadejstvu sa ženskim stvaralačkim principom Duha vremena – Prolećnom Tačkom, utiče na razvoj kolektivne svesti i tokove naše istorije. Promena zodijačkog znaka kraljevske zvezde Regulus posle 2160 godina dugog boravka u životinjskom muškom znaku Lava, menja prirodu i okolnosti sledeće etape razvoja naše kolektivne svesti, ulaskom u prvi ljudski ženski znak Device, u kome će intenzivno početi da budi potisnute arhetipove ženskog stvaralačkog principa iz dubina kolektivnog nesvesnog.
Kako bismo jasnije sagledali naredne tendencije našeg razvojnog puta, potrebno je da razumemo taj jedini ljudski ženski zodijački znak kojim će Regulus vladati svojim kretanjem kroz njega narednih 2160 godina.
U drevna vremena, u samoj zori naše civilizacije ženski stvralači princip koji dominantno vlada našom planetom Zemljom, igrao je veoma važnu ulogu u razvoju čovečanstva. Drevni narodi su duboko ukorenjeni u materinski ženski stvaralački princip, spoznavali svoju neraskidivu vezu sa njim, omogućavajući im da svoja spoznanjna znanja o svojoj povezanosti sa Zemljom i kosmosom crpu iz samog stvaralačkog Izvora, čime su nastali i prvi utemeljivači nauke – astronomija i astrologija. U tom početnom dobu buđenja naše civilizacije svešću o dobukom značaju ženskog stvaralačkog principa za život i opstanak ljudi, prva ljudska civilizacija je uspostavila matrijarhat kao prvo društveno uređenje.
Stoga su i svi drevni kalendari sam protok Vremena spoznavali kroz žensku osobenost uz pomoć kružnog percipiranja kretanja vremena, čime u astrološkom smislu vlada planeta Venera, koja je vladarka kružnih oblika.
Međutim, još u samoj antičkoj priči o uspostavljanju Zevsove vladavine na tronu Olimpa i prve šestorke bogova, očituje se smena vladavine ženskog stvaralačkog principa od strane muškog. Grčki mit o prvoj šestorki olimspkih božanstava kaže da su Horn i Reja izrodili šestoro svoje dece – Zevsa, Posejdona, Hada, Demetru, Heru i Hestiju, iz čega dobijamo poruku o početnoj jednakosti muškog i ženskog stvaralačkog principa. Međutim, ukoliko se osvrnemo na Sunčev sistem, u njemu ćemo prepoznati dominaciju utelovljenog muškog stvaralačkog principa kroz planete našeg sistema: Sunca (Helija), Merkura (Hermesa), Marsa (Aresa), Jupitera (Zevsa), Saturna (Hrona), Urana, Neptuna (Posejdona) i Plutona (Hada).
Izuzimajući samu planetu Zemlju sa koje Sunčev sistem poimamo iz geocentrične vizure, jedino su Mesec i Venera nosioci utelovljenog ženskog stvaralačkog principa, čime ne samo da je stvorena nesrazmernost u pogledu stvaralačke uloge ženskog i muškog stvaralačkog principa na evoluciju naše kolektivne svesti, već je gotovo kroz čitavu istoriju ženskom principu bilo dopušteno da se ispoljava kroz samo dva aspekta društveno prihvatljivih uloga žena – kroz ulogu majke (vladavina Meseca) i ulogu supruge (vladavina Venere). Svi ostali aspekti ženskog stvaralačkog principa su duboko potisnuti u kolektivno nesvesno, čime je oduzeta moć ženskom stvaralačkom principu da ostvaruje svoju podjednako važnu ulogu u evoluciji čovečanstva.
Međutim, ovaj kompleksan ženski stvaralački princip ma koliko duboko potiskivan u kolektivno nesvesno njegovim proterivanjem sa planete Zemlje, nije bio proteran i iz Sunčevog sistema.
Ali, gde je njegovo sedište?
Prvo sećanje naše ljudske civilizacije o važnosti ženskog stvaralačkog principa izvire iz sumerskog epa o postanju pod nazivom Enuma Eliš, koji je ostavljen u zalog čovečanstvu na sećanje o važnoj ulozi u samom stvaranju koju je ženski stvaralački princip imao u domenu nastanka Sunčevog sistema.
Stari Sumeri u svom epu kažu da je prva stvorena od svih planeta – velika Majka Devica Tiamat, sa svojim mužem Apsuom – bogom Sunca, izrodila sve planete i sve bogove Sunčevog sistema, koja je bila prepoznata i kao boginja slanih voda.
Međutim, po rođenju, mlade planete (koje su Sumeri raspoznavali kao sve danas znane planete Sunčevog sistema zaključno sa Plutonom koji smo mi otkrili tek 1930. god.) nisu imale ustaljene orbite pa su se usled jake gravitacione sile majke Tiamat, haotično kretale tek rođenim Sunčevim sistemom, opasno se približavajući jedni drugima, ali i samoj Tiamat. Uvidevši da haotično kretanje njihove dece preti da ugrozi i samu Apsuovu ženu, ovaj veliki bog Sunca i otac svog sistema, odlučuje da uništi svu rođenu decu. Čuvši za to, Enki – mladi bog slanih voda (Neptun), odlučuje da ‘’spusti san na Apsua’’ kako bi mu, skinuvši sa njegove glave zlatnu krunu, onemogućio da nastavi stvaranje Sunčevog sistema sa svojom ženom Tiamat, čime je i okončano stvaranje planeta.
Međutim, iz nepreglednih kosmičkih dubina, ka Apsuovoj porodici je krenuo veliki mladi bog Marduk sa svojim pratiocima (satelitima), mlada, užarena planeta koja se tek formirala i koja je bila privučena gravitaciom Solarnog sistema. Svojom orbitom je ušao u naš sistem i prolazeći pored Plutona, Neptuna, Urana, Saturna i Jupitera, krenuo direktno na Tiamat, koja je u tom delu mita opisana kao ‘’razgoropađena zver koja je predosetila opasnost’’. Gravitaciona sila Marduka je počela da otkida delove Tiamat, a zatim su njegovi sateliti svom silinom grunuli u nju raspolutivši je na pola. Od sledećeg udarca, od njene jedne polovine, nastali su Zemlja i Mesec, dok je drugu snažnim udarcem Marduk pretvorio u nebrojena mala tela koja je na svom povratku iz Sunčevog sistema, razvukao između putanje Marsa i Jupitera, upravo na prvobitnom mestu orbite pramajke Tiamat.
Tako je ovaj primarni ženski arhetipski princip postao simbol udvojenosti, prvo kroz svoje dve polovine, a zatim udvojenošću i jedne od polovina od koga su nastali Zemlje i Mesec. Tako i sama Zemlja, svojom geološkom i hidrološkom strukturom, čiju površinu u odnosu na kopna čini preko 70% okeana i mora, podseća na svoju pramajku Tiamat koja je bila boginja ''slanih voda'', iz kojih je nastao život na ovoj našoj plavoj planeti.
Pa ko je ta Devica – vladarka jedinog ženskog ljudskog znaka u Zodijaku u koji Regulus ulazi 21. 12. 2011., ako ne sama pramajka Tiamat čiji ostaci upravo počivaju u asteroidnom pojasu između Marsa i Jupitera, koji u sebi sadrži rasparčane arhetipove ženskog stvaralačkog principa velike Boginje majke.
Početkom 19. veka – tačnije 01. 01. 1801. godine, italijanski astronom Đuzepe Pjaci, prvi je otkrio jedno nebesko telo između orbita Marsa i Jupitera. Ovo telo je u početku bilo prepoznato kao asteroid, a vremenom mu je dodeljen i status patuljaste planete, kome je dodeljeno ime Ceres koja je untičkoj grčkoj slavljena kao boginja Majka Demetra – boginja života i obilja. Veoma brzo po ovom otkriću, otkriveni su i astroidi kome su dodeljena imena zaboravljenih predstavnica ženskog stvaralačkog prinicipa – Atina Palada (Palas), Junona (Hera) i Vesta (Hestija), a zatim i sva ostala tela i mnogobrojni ženski arhetipovi utelovljeni u mala asteroidna tela u ovom pojasu.
Tako patuljasta planeta Ceres, kao najveće telo ovog pojasa ateroida predstavlja njegovu vladarku, ali ujedno i nekadašnju pramajku Tiamat. Kao što je Tiamat bila primarna predstavnica ženskog stvaralačkog principa u okviru Sunčevog sistema koja je u sebi otelotvoravala snažan materinski princip, tako i sama Ceres predstavlja ovaj materinski princip, kojime vlada dvojnim sistemom – Zemljom i Mesecom, bez čijeg sadejstva život na ovoj planeti ne bi bio ovakav kakvog ga znamo.
Stoga, planeta Ceres, ne samo da vlada asteroidnim pojasom između Marsa i Jupitera, kao i samom prirodom na planeti Zemlji, već ujedno vlada i samim zodijačkim ženskim ljudskim znakom Device, koja ujedno predstavlja vladarku asteroidnog pojasa, kojime deli Sunčev sistem na lične planete koje učestvuju u razvoju lične svesti (Od Sunca do Jupitera zaključno sa Marsom) i mundane planete (od Jupitera do Plutona), koje učestvuju u razvoju kolektivne svesti.
Osim toga, ovaj ljudski ženski znak deli sam Zodijak na pola, čime predstavlja most između razvoja lične ka razvoju kolektivne svesti, baš kao i sam asteroidni pojas.
Otkrićem prva četiri i ujedno najveća asteroida Ceres, Palas, Juno i Veste u okviru ovog asteroidnog pojasa, započelo je usmeravanje kolektivne svesti na ovaj nedostajući božanski stvaralački princip, među kojima se nalaze i one predstavnice božanskog Olimpa, koje su sa svojom braćom predstavljale prvu ravnopravnu šestorku olimskih bogova. Tako je buđenjem ovih arhetipova iz dubina kolektivnog nesvesnog, otvoren put za buđenje ženskog stvaralačkog principa, koji je tokom 19. veka počeo sve intenzivnije da se budi.
Međutim, najintenzivnije istorijsko buđenje ženskog stvaralačkog principa je započelo početkom šezdesetih godina, kada su ustanovljena mnoga feministička udruženja sa ciljem za buđenje svesti žena i pokretanje njihove borbe za ravnopravnost. Ali, čime je ovo dodatno inicirano?
Kraljevska zvezda Regulus najčešće može biti okultirana od strane našeg satelita Meseca, međutim pored njega često ga okultuju i Merkur i Venera. Od strane ostalih planeta Regulus, međutim, može biti okultovan jednom u milenijumu, pa i ređe. Poslednji put je Venera okultovala Regulusa 1959. godine, upravo uoči pokretanja masovnih pokreta za ostvarivanje ženske ravnopravnosti, a sledeća okultacija Venere će se odigrati 2044. godine, što će svakako predstavljati inicijalu godinu za sledeću etapu buđenja ženskog stvaralačkog principa.
Međutim, za nas, možda znatno važniju činjenicu u ovom trenutku predstavlja to, što će 20. 03. 2014. godine asteroid pod brojem 163, kome je dodeljeno ime Erigona, okultovati kraljevsku zvezdu Regulus.
Ova astronomska činjenica je veoma važna za novo doba pred kojim se nalazimo, sobzirom da 21. 12. 2011. Regulus započinje svoje 2160-togodišnje kretanje kroz Erigonin znak Device, čime nam je dodatno ukazana važnost epohe buđenja ženskog ljudskog stvaralačkog principa, koji će nas zajedno sa prolećnom tačkom (ženskim aspektom Duha vremena), uvesti u Doba Vodolije 2378 .godine.
Kao što Devica vlada sitnim stvarima, tako ona vlada i najmanjim telima našeg Sunčevog sistema, koja orbitiraju asteroidnim pojasom, kojime premošćujemo razvoj lične ka razvoju kolektivne svesti. Međutim, zadatak Device je da od sitnih delova konačno stvori celinu, pa će i u dobu koje je pred nama, rasparčani ženski arhetipovi težiti da se ucelove, što je primarno stanje stvaralačkog arhetipa majke Tiamat, jer u njenoj celovitosti počiva sva snaga ženskog stvaralačkog principa.
Kako bismo išli ka toj celovitosti, neophodno je da osvestimo sve njegove rasparčane deliće, koji se bude iz dubina kolektivnog nesvesnog kroz ženske arhetipove, čiji svaki aspekt, kroz arhetipske mitološke odlike, govori o čudesnoj kompleksnoj riznici ženskog kvaliteta i u svakoj ženi. Stoga ženske stvaralačke aspekte prirode, ne možemo razumeti, niti probuditi, ako ne spoznamo dubine njihovih poruka i njihovo postojanje u nama samima, koje će nas, kada ih budemo prepoznali i ucelovili, povesti putem razvoja čovečanstva, povratku prirodi i našoj suštinskoj neraskidivoj povezanosti sa njom.
Stoga je za svakog astrologa važno da razume ove arhetipove, kako bi ih i pre pogleda na natalnu kartu klijenta, još tokom razgovora, prepoznao u njegovoj psihologiji i životu, što će mu omogućiti da pomogne svom klijentu u jasnijem sagledavanju svog života, ali i u ostvarenju zadataka za sazrevanje ličnosti koje svaki od arhetipova u sebi nosi.
