Vesta – čuvarka Svetog Plamena

Hestija, jedna od šest predstavnika prve šestorke božanskog Olimpa, bila je najstarije dete Reje i Hrona, koja je ujedno poslednja izašla iz utrobe svoga oca po oslobađanju svojih braće i sestara od strane njihovog brata Zevsa. Njeno starorimsko ime “Vesta” potiče od sanskritskog korena reči „vas“ koja opisuje “sjaj”, čime uviđamo da i samo ime ove boginje ukazuje na njenu ključnu mitološku ulogu čuvarke večnog plamena ognjišta i života. Stoga i stari vedski spisi (njihova starost datira na oko 3000 godina p.n.e.) koji su posvećeni Vastuu i koji, kao preteča Feng Šuija, predstavlja umetnost uređivanja životnog prostora usklađenog sa univerzalnim zakonima prirode, u sebi kriju tajnu održavanja večnog Plamena Života, čija je antička boginja Vesta arhetipski predstavnik. Ovaj Vestin plamen za nas ima duboko metafizičko značenje u kome se krije tajna Života samog, jer on ujedno čini samu njegovu esenciju, božansku svetlosnu iskru utelovljenu u naša smrtna tela. Stoga je Vesta čuvarka najdubljih znanja, iskre života i prasećanja na naše božansko poreklo.

Asteroid Vesta, koji se nalazi u asteroidnom pojasu između Marsa i Jupitera je ujedno i najsjajniji asteroid, koji se za razliku od ostalih iz ovog pojasa, jedini može videti sa Zemlje golim okom, jer je njegova površina obložena bazaltnim vulkanskim stenama koje reflektuju veliku količinu Sunčeve svetlosti. Tako i same astronomske odlike ovog asteroida, ukazuju na arhetipsku ulogu Veste kao čuvarke Svetog Plamena.

Sveti Plamen

Mitološka priča o Vesti (Hestiji) započinje u predhelenskom periodu Grčke, u kome je vrhovno božanstvo u okviru matrijarhalnog društvenog uređenja, predstavljala Velika Boginja Majka, čiji je planetarni simbol bio Mesec, a čija je svetlost takođe simbolizovala Sveti Plamen Života kroz kundalini vatre, odnosno skrivene seksualne i reproduktivne moći. Sveštenice ovog vrhovnog božanstva su podsticale oplođujuću moć Meseca staranjem o održavanju Svetog Plamena koji nikada nije smeo da se ugasi, kako bi se Život večno nastavljao i održavao. Radi potpune posvećenosti svojoj Velikoj Boginji Majci, njene sveštenice su bile device koje su se odricale svoje pripadnosti smrtnicima i mešanja sa njima, kako bi očuvale svoju žensku celovitost zarad služenja živototvornoj moći kojom je vladala Boginja Majka. Ipak, važno je napomenuti da su ove sveštenice seksualno opštile sa muškim posetiocima hramova isključivo prilikom svetih rituala, koji su služeni u svrhu “dovođenja plodotvorne moći Majke Boginje u stvarni kontakt sa životima ljudskih bića” (Harding: “Woman's Mysteries”). Deca rođena iz ovog svetog čina smatrana su svetima i imala su pravo prvenstva u nasleđivanju kraljevskog prestola. Ove svete ceremonije su se nastavljale i u starorimskom periodu, pa je i jedan od najpoznatijih vladara, potekao od majke Vestalke Ree Silvije, bio i osnivač Rima – Romul. Stoga je suština ovih svetih rituala bila namenjena slavljenju plodnosti i reproduktivne moći Mesečeve Boginje (Majke Boginje), koja je ujedno svoj božanski blagoslov darivala i vladarima i njihovim kraljevstvima. Upravo iz ovog razloga, arhetipsku ulogu Veste možemo posmatrati kroz sintezu čednosti (Devica) i seksualno – reproduktivnu unutrašnju moć Boginje (Škorpion), zarad očuvanja životnih vrsta na planeti Zemlji.

Hestijina uloga na Olimpu

Za razliku od svih olimpskih božanstava koji su živeli svoje burne živote upuštajući se u razne avanture daleko od Olimpa, Hestija nikada sa njega nije odlazila. Njena uloga je bila uloga čuvarke Zevsovog božanskog kraljevstva i večnog plamena Olimpa koji nikada nije smeo da se ugasi. Iz ovog razloga, stari Grci su Hestiju doživljavali kao omfalos, odnosno pupak ili centar sveta u čijem središtu se nalazi Večni Plamen. Danas znamo da ovaj Plamen Života počiva i duboko pod našim nogama, u samom srcu naše planete Zemlje, bez koga ni Sunčeva toplota ne bi bila dovoljna da nas održi u životu na njoj.

I pored toga što nikada nije učestvovala u spletkama i burnim događajima božanskih žitelja Olimpa, pa je samim tim bila najmanje vidljiva, gotovo neprimetna, najveća poštovanja su ukazivana upravo njoj, kroz darove i ponude koje su smrtnici prinosili bogovima Olimpa. Koliko je Hestija bila dosledna svom zadatku čuvarke Zevsovog kraljevstva i njegovog Svetog Plamena, ukazuje i jedan od mitova koji opisuje zanosnu Afroditu koja je navela Posejdona (boga mora) i Apolona (boga Sunca) da se zaljube u Hestiju. I pored svog truda koji su uložili kako bi je privoleli na ljubav, Hestija je ostala nepokolebljiva u svojoj odluci da večno ostane devica. Očigledno da je ova velika doslednost izazvala u Zevsu veliko poštovanje prema njoj, koji joj je stoga omogućio da boravi u središtu njegovog nebeskog kraljevstva i da prima najbolje ponude koje su smrtnici prilagali na oltar bogovima. Hestija je stoga bila najpoštovanije božanstvo Olimpa.

Plamen i Krug

Za razliku od drugih bogova koji su u helenističko doba predstavljani kamenim skulpturama, Hestija je predstavljana živim plamenom koji je bio njen glavni simbol. Još jedan od Hestijinih značajnih simbola je krug koji simbolizuje ženski princip celovitosti, u čijem obliku su građena i njena svetilišta i hramovi, kao i samo ognjište u centralnom delu domova i hramova, građenim u njenu čast. Hestijin plamen je predstavljao simbol svakog doma i porodice pa kada bi se supružnici zavetovali svetim bračnim zavetima, nevestina majka bi upalila baklju sa svog kućnog ognjišta, prenevši je u dom bračnog para kako bi njome upalila prvu vatru na ognjištu njihovog novog zajedničkog doma, čime se simbolično obezbeđivalo blagostanje, stabilnost, mir i napredak porodice, ali i nastavljanje svetog plamena života kroz potomstvo. Na isti način, svaka nova osvojena teritorija bi postajala novi kolonijalni polis (grad – država), prenošenjem Svetog Plamena iz postojbine na osvojenu teritoriju, koji je time simbolično povezivao dve države prenoseći osećaj pripadnosti i identiteta sa jedne na drugu. Kao i u svakom domu, tako i u svakom grčkom polisu su se nalazila centralna mesta posvećena boginji Hestiji, na kome je goreo Večni Plamen. U tim prostorijama su vođene političke rasprave i donošene važne državne odluke, dok su u njima i zvanično primani gosti u okviru političkog života stare Grčke. I danas, svaki početak Olimpijskih igara simbolizuje paljenje Hestijine baklje na mestu prapostojbine naše moderne civilizacije – Grčke, čiji sveti Večni Plamen, prolazeći kroz veliki broj zemalja, simbolično ujedinjuje Svet u jednu veliku porodicu. Ovaj sveti Olimpijski Hestijin plamen nas takođe simbolično povezuje i sa prapostojbinom naše moderne civilizacije na čijim temeljima je izgnikla.

Stari Rim je čitavu grčku kosmologiju i mitologiju prihvatio kao temelj za stvaranje svog višebožačkog religioznog sistema, dodeljujući grčkim bogovima nova imena, a kojima su imenovana i nebeska tela Sunčevog sistema u koje su utelovljeni mitološki obrasci antičke Grčke, a potom i Rima. Tako je i grčka boginja Hestija u starom Rimu obožavana kao boginja Vesta, čije su sveštenice, baš kao i u staroj Grčkoj, služile u njenim hramovima kao čuvarke Svetog Plamena velikog Rimskog carstva. Na taj način je Sveta Vatra simbolično ujedinjavala sve žitelje Rima u jednu veliku, celovitu porodicu.

Vestalke – žive boginje

U Vestinim hramovima u starom Rimu, njene sveštenice Vestalke su pretstavljale živa obličja ove visoko poštovane boginje, kojima je poverena uloga čuvarki Svete Vatre same Rimske države. Devojke koje su odabirane za ovu svetu dužnost, bile su birane među najlepšima i po rodu najplemenitijima u starom Rimu. Još od najranijeg doba, u periodu od šeste godine života, odvođene su u Vestine hramove kako bi bile prirpremane za svetu službu boginji Vesti, kojoj bi služile sledećih trideset godina. Tek po završetku ove tri decenije duge službe, Vestalkama je bivalo dozvoljeno da se udaju i zasnuju svoju porodicu. Visok nivo poštovanja koje su ove devojke imale u društvu ujedno je imao i svoju visoku cenu za sveštenice Vestalke, od kojih je zahtevano da budu oličenje devičanstva, posvećenosti i skromnosti, što nam obznanjuje astrološku paralelu sa prirodom zodijačkog znaka Device, kojime asteroid Vesta i vlada. Ukoliko bi Vestalka prekršila dati zavet na celibat oskrnavivši time samu boginju Vestu, bila bi javno bičevana i živa pokopana u malu podzemnu prostoriju, sa nešto hrane, vode i svetiljkom. Nad njenim večnim konačištem bi se tada poravnala zemlja, koja je brisala svaki trag o njenom postojanju. Na taj način je simbolično zemljom gašen Večni Vestin Plamen, čija je dotadašnja Vestalka bila čuvarka u otelovljenom liku boginje Veste. Vrhovni sveštenik Rima, koji je lično učestvovao u odabiru devojčica za ovu svetu dužnost, imao je i apsolutnu vlast nad njihovim životima, pa ukoliko bi se dogodilo da neka od njih prekrši stroge zakone službe boginji Vesti, bila bi surovo kažnjavana i bičevana. Kazna nije očekivala samo Vestalku koja bi stupila u zabranjena polna opštenja, već i onu koja bi svojom nepažnjom dopustila da se Večni Plamen u Vestinom hramu ugasi, što je smatrano jednim od najvećih skrnavljenja njenog svetilišta i same Veste. Ipak, kompenzaciju za svetovna odricanja i stroga pravila svetih svešteničkih dužnosti, činio je najviši stepen poštovanja koje je Vestalkama donosilo i mnoge društvene privilegije. Za razliku od drugih žena, Vestalke su svojom svešteničkom dužnošću sticale pravo na sopstvenu imovinu kojom su raspolagale, a takođe su bile oslobođene kako vlasti sopstvenih očeva nad njima, tako i bilo kog muškarca koji bi polagao pravo na njihove živote ako bi se kasnije udavale. Najviše počasti su im ukazivane na svakom mestu i trenutku društvenog života, pa su se i najviši državni predstavnici, prokuratori, centurioni i konzuli klanjali pred njima. Na svim društvenim ceremonijama, Vestalke su imale počasna mesta, a data im je i moć da oslobode prestupnike koji su odvođeni na gubilišta. Vestalke su u određenom smislu imale i zakonodavnu ulogu u starom Rimu, kojima je bilo povereno na čuvanje oporuka, testamenata i ugovora među ugovornim stranama. Ove visoko cenjene sveštenice su svojim visokim ugledom sticale pravo i da budu sahranjivane unutar gradskih zidina, što je bila privilegija rezervisana samo za najviša sveštena i državna lica.

Svake godine 1. marta, održavane su svetkovine u čast Vesti, tokom kojih bi Vestalke gasile Svetu vatru, a zatim je ponovo palile, što je moglo simbolizovati kako završetak jedne i početak naredne godine, tako i sam ciklus života kroz smrt i ponovno rođenje. Vestalke su svoje svete dužnosti obavljale sve do 5. veka nove ere, tokom koga je car Teodosije zabranio kult Veste ugasivši njen Večni Plamen, čime je završeno istorijsko poglavlje slavljenja ove boginje. Međutim, uvođenjem Hrišćanstva u život Rima kao osnovne religije, mitološki arhetipski Hestijin obrazac i njenih sveštenica Vestalki je osvanuo u kaluđerskim ženskim redovima, koje su se u potpunosti odricale svoje seksualnosti i emotivnih veza, zarad posvećenosti veri i Bogu. Ovaj arhetipski obrazac Device se otelotvorio i kroz lik najpoštovanije svetice hrišćanske religije, same Device Marije, koja je po predanju, kroz svoje devičansko telo spustila božansku Svetlost na Zemlju otelotvorenu u Isusu Hristu, njenom sinu.

Gašenjem Vestinog plamena i potiskivanjem arhetipskog obrasca Hestije u kolektivno nesvesno čovečanstva, zametnuo se značaj unutrašnjeg svetilišta koji je obezbeđivao direktnu vezu sa božanskim Izvorom našega postojanja, čime je i vrednost svakog ljudskog života u čijoj suštini (Duši) obitava Večni plamen, postajao sve više devalviran i obescenjen. Tako se vrednost života običnog čoveka u kome obitava ta nevidljiva životvorna Svetlost, sve više obezvređivala, ustupajući mesto novim vrednostima u obliku moći, prestiža i bogatstva, koji su zamenili suštastvenu vrednost onoga što se nikakvim blagom ne može kupiti – samoga Života. Stoga su gotovo kroz čitavu istoriju hiljade i milioni ljudi služili kao „topovsko meso“ zarad „viših ciljeva“ u ostvarivanju prestiža, moći i prava na vladavinu onih, čiji su životi jedini bili vredni življenja i postojanja.

Ukoliko se duboko zamislimo nad suštinskim značenjem Svetog Hestijinog plamena, uvidećemo da su njene sveštenice svojim svetim ritualima u cilju njegovog održavanja, tim činom čuvale u našem kolektivnom sećanju najznačajniji simbol našega postojanja – samu ljudsku Dušu (svetlost plamena), koja utelovljena u smrtno telo (ognjište), čini suštastveno središte našeg sopstva, koje, baš kao i Hestijin Večni plamen, karakteriše plamen našeg večnog života! Tako Vestin plamen ne čini samo simboličan obrazac za život koji se generacijama nastavlja na planeti Zemlji, već nam ujedno ukazuje i na večni Život naših Duša, kroz simbol Večnog Plamena.

Arhetipski vladari znaka Device

Pored boginje Demetre (Ceres), koja je u antičkom dobu bila slavljena kao boginja Majka prirode, pa samim tim i ishrane, tako i visoko poštovana boginja Hestija, kao i njen nećak Hermes čine mitološke predstavnike i suvladare znaka Device. Hermes, po kome je u starom Rimu imenovan i bog Merkur, po svojoj astrološkoj egzaltaciji u znaku Device (Merkurova egzaltacija je na 13º Device), svojim mitološkim arhetipom je opisan kao zaštitnik pisara, intelekta, putnika i trgovine, a koji je ujedno imao tu retku osobenost, da siđe u Hadovo podzemno carstvo i da se iz njega vrati u Gornji svet.

Antički bog Hermes je darovao ljudima ono što ih je uzdiglo na evolutivnoj lestvici u odnosu na druge predstavnike životinjskog carstva – intelekt, logiku i svest o sebi, o čemu u jednom određenom smislu govori i Večni Plamen njegove tetke Hestije, koji simbolizuje naše unutrašnje sopstvo – samu Dušu. U Sunčevoj karti otkrića asteroida Vesta, uviđamo snažan – gotovo egzaktan trigon između 29º Device na kome je otkriven i samog stepena otkrića asteroida Hermes (0º Blizanaca). U mističnim alhemijskim misterijama i učenjima, alhemijski duh Merkurijusa je bio predstavnik elementarne Vatre, koja se smatrala izvorom mističnih znanja. U arhetipskom smislu, Hermes (Merkur) i Vesta (Hestija) predstavljaju um i dušu, čija je veza simbolično predstavljana falusnim stubom i krugom kao simbolima muškog i ženskog principa (um – muški princip, duša – ženski princip). Tako i sam intelekt kroz element Vazduha (misao), raspiruje užareno ugljevlje Duše, razbuktavajući njen plamen kroz sopstvo i svesnost o sebi. U antičkoj Grčkoj pred svakim pragom kuće je stajao stub – „herm“, koji je kao falusni simbol predstavljao Hermesa, dok je kao pandam njemu, okruglo ognjište u centru kuće predstavljalo Hestiju. Tako je Hestijina vatra simbolizovala svetog čuvara ognjišta koje je kući davalo svetost i toplotu porodičnog okrilja, dok je Hermesov falusni stub na pragu obezbeđivao plodnost i predstavljao pratioca i čuvara ukućana u spoljnom svetu. Kako u svetovnom i porodičnom životu ljudi, tako je i u njihovom duhovnom životu postojala veza između Hestije i Hermesa, čiji su hramovi uvek građeni u blizini kako bi vodili jedan ka drugome.

U karti otkrića asteroida Veste uviđamo još jednu snažnu astrološku sponu između ova dva arhetipska predstavnika, samim stepenom Merkurove egzaltacije (13º Device) i Plutona kao vladara 8. kuće, a koji se nalazi na 12º znaka Riba. Ovime vidimo direktan kanal sa kojim se Hermes (egzaltirani Merkur) spaja sa drugom stranom ovozemaljskog sveta, čime mu je omogućeno da otkriva tajne podzemnog Hadovog carstva, kao i da se iz njega vraća nazad, obogaćen dubokim spoznajama i duhovnim iskustvima. Upravo i samu Vestu možemo vezati za ovaj 13º Device kroz koji su njene sveštenice Vestalke direktno povezane sa drugom stranom našega postojanja iz koje izvire Večni Plamen Duše. Kao što je Hermes, jedan od predstavnika najinteligentnijeg znaka Device u kome se nalazi stepen egzaltacije Merkura, u svojoj simbolici povezan sa Plutonom, tako je i sama Vesta, kao vladarka ovog devičanskog znaka povezana sa njim kao predstavnikom Škorpiona i 8. kuće, kroz koju se otkriva simbolika o regeneraciji života kroz mistične seksualne rituale, kojima su Vestalke obnavljale reproduktivnu moć same Velike Boginje Majke, a kojoj su služile kroz Hestijine rituale očuvanja Svetog Plamena. Ipak, Pluton se u karti Vestinog otkrića nalazi na 12º u 12. kući u znaku Riba, upravo opisujući da su se ovi sveti seksualni obredi obavljali u cilju služenja Duhu Boginje Majke. Takođe, ovakva pozicija Plutona opisuje i sve strahote kroz koje su prolazile Vestine sveštenice ukoliko bi prekršile svoje svete zavete, slikom nestajanja (12. kuća), stradanja i pokopavanja pod zemlju (Pluton u znaku Riba koji je suprotan zemaljskom znaku Device).

Takođe i sam aspekt od 150º, koga uviđamo u samom stepenu otkrića asteroida Hermes (0º Blizanaca) koji obrazuje ovaj aspekt sa nultim stepenom znaka Škorpiona, čime je povezan sa Hadovim predstavnikom Plutonom, ujedno vidimo i u samoj karti otkrića asteroida Vesta preko pozicije Vestinog otkrića na 29º Device i vladara njene 7. kuće – Venere na 29º Ovna. Njena Venera kao potencijalna vladarka njenog braka se nalazi i u egzaktnoj opoziciji sa Uranom na poslednjem stepenu Vage, čime je astrološki opisana njena nemogućnost stupanja u brak, kao i njenih sveštenica Vestalki.

U karti ove čuvarke Svetog plamena, se nalazi čak pet planeta u vatrenim znacima, zajedno sa Severnim Čvorom, dok se vladar Asc Vestinog otkrića – Mars, nalazi na 4º znaka Device u 6. kući, opisujući njenu svetu ulogu u očuvanju plamena ognjišta, kao i služenje njenih Vestalki njoj i njenom Večnom Plamenu. Njen Mesec kao predstavnik 4. kuće (doma i ognjišta), boravi u 9. kući u znaku Strelca, pa i kroz ovu sliku vidimo čuvarku Svetog Plamena Olimpa. Saturnom kao vladarem 10. kuće u znaku Škorpiona je opisan preolimpski događaj tokom koga je Hron Hestiju progutao zajedno sa njenom braćom i sestrama (Saturn u Škorpionu), ali takođe njegova pozicija u ovom znaku ukazuje i na celibat, ograničenja, i seksualne restrikcije kojima su se Vestalke zavetovale služeći joj. Takođe ovako postavljen Saturn ukazuje i na više ciljeve samog seksualnog čina koji se na svetim ceremonijama odvijao u Hestijinim hramovima.

Buđenje ženskog principa ulaskom Regulusa u znak Device

Ulaskom kraljevske zvezde Regulus u ljudski ženski znak Device 21. 12. 2011. godine započela je smena istorijske vladavine muškog stvaralačkog principa (više o ovome možete pročitati u knjizi “Odiseja 2012”), koji je dominantno oblikovao našu dosadašnju istoriju, a koja će u narednom periodu od 2160 godina pripasti ženskom stvaralačkom principu, čiji pokazatelj se ogleda prolaskom Regulusa tokom ovog perioda kroz jedini ženski ljudski znak u Zodijaku. Prvi otkriven asteroid u asteroidnom pojasu između Marsa i Jupitera, (koji čini ostatke nekadašnje velike planete Tijamat koja je svoju orbitu imala na tom mestu), je Ceres, patuljasta planeta, čije je arhetipsko božanstvo Demetra u antičkoj Grčkoj obožavano kao zakon prirode Majke Zemlje. Stoga buduću etapu od 2160 godina možemo nazvati Dobom Majke Zemlje, ali i ženskog stvaralačkog principa, čija je suvladarka osim Demetre i sama Hestija, odnosno Vesta kao čuvarka Svetog Plamena Života i Duše. Da se ulaskom Regulusa u znak Device osim njegovog vladara Ceres, aktivirala i sama Vesta, uviđamo pozicijom ovog asteroida na nultom stepenu znaka Riba u danu ulaska Regulusa u Devicu, sa koga je obrazovao i egzaktnu opoziciju sa samim Regulusom na nultom stepenu Device, čime je otvoren direktan kanal za upliv i uticaj samog arhetipa Veste tokom ovog dvehiljadegodišnjeg razdoblja Novog Doba. Time uviđamo da će Vestin Sveti Plamen osvetljavati sledeće poglavlje naše istorije kroz novi nivo spiritualnosti i duhovnog odrastanja, čija dimenzija je zapostavljena dosadašnjom vladavinom materijalizma. Veoma je značajna činjenica, da će se upravo 21.12.2012. godine, na nultom stepenu Riba naći i sam vladar ovog znaka – Neptun, koji će ovom pozicijom aktivirati sledeći nivo naše duhovne evolucije. U tom danu kraja kalendara Maja i završetka velikog istorijskog ciklusa čovečanstva, na poziciji ose Čvorova će se naći Merkur (Hermes, dispozitor Regulusa) i Vesta u egzaktnoj opoziciji, koji će ovim međusobno otvorenim kanalom, označiti početak novog poglavlja ljudskog (Merkur) duhovnog sazrevanja (Vesta) označivši putokaz pred nama (osa Čvorova).

Da će ovaj otvoreni kanal koji čine Merkur i Vesta biti veoma značajan 21.12.2012, ukazuje sam Merkur kao vladar Veste, ali i Jupitera – težišne planete u konfiguraciji bumerang, koju će toga dana formirati Saturn, Pluton, Venera i Jupiter.

Pa da li nam simboli stepenova Zodijaka na kojima se nalaze Vesta, Merkur i osa Čvorova 21.12.2012. mogu otkriti dublju poruku i buduće trendove zapisane na novoj stranici naše istorije, koja započinje ulaskom u Novo Doba? Na ovo pitanje će pokušati da odgovori knjiga Igora Ognjenovića “360 Pandorinih kutija”, u kojoj nalazimo sledeće poruke koje u sebi kriju stepenovi pozicija Veste, Merkura i ose Čvorova.

Južni čvor: “Kod ovog stupnja susrećemo se sa telepatijom, veštinom koja ne priznaje iluziju prostorne odvojenosti. Njen učinak je direktna posledica postojanja zajedničkog uma čovečanstva, koga čini sveukupnost aktivnosti svih pojedinih ljudskih umova. Svako od nas je svugde i uvek i u svakom se krije središte čitave kreacije. Mi smo u isto vreme i subjekt i objekt, ali i proces posmatranja. Takav uvid inicira ogromnu moć, ali i još veću odgovornost”.

Vesta: “Najavljeno nam je da će samo oni koji će biti kao deca proći kroz uska vrata i zauzeti počasno mesto na kraju velike predstave! Komunikacija pomoću telepatije je tek samo preduslov za ostvarivanje potpuno čiste i ničim opterećene detinje komunikacije. Radi se ujedno i o testu za onoga koji je ostvario mogućnost stvaranja čuda. Naime, ukoliko je u njemu ostala i najmanja mrvica sebičnosti, čuda koja izvodi postaće mu strašnom zamkom i vratiti ga na početak puta”.

Severni čvor: “Uzvišena zaostavština naših predaka ima za zadatak da nas potakne na upoznavanje i drugih svetova osim ovog materijalnog. Ovaj stupanj opisuje istinsko znanje koje ne zavisi od protoka vremena. To znanje je uvek prisutno i dostupno svima koji su spremni da ga prime… Svi smo mi u svojoj suštini božanska bića omotana različizim lažnim identitetima. Skidanjem tih lažnih identiteta i upoznavanjem svog sebstva, možemo doći do toliko potrebnog istinskog znanja…”

Merkur: “Proučavanje prošlosti može poslužiti kao pripomoć pri uspešnom predviđanju budućnosti. Ovaj stupanj opisuje kontinuitet izmenjivanja različitih ciklusa. Raspoznavanjem specifičnosti pojedinog ciklusa iz niza, mogu se vrlo precizno odrediti karakteristike ostalih nadolazećih razdoblja u budućnosti…”