Ovoj temi je Kepler posvetio puno vremena u svom radu, smatrajući da niko ne može da pobije teoriju aspekata. Kepler je jedan od zastupnika naučnog pristupa u astrologiji, koji su kasnije i drugi sledili, a među njima su i nedavna istraživanja Pirsi Sejmura – naučnika u Kraljevskoj Londonskoj Opservatoriji koji radi upravo u oblasti teorije aspekata u astrologiji.
Pre nego što se krene u objašnjenje aspekata koji čine jedan uglovni odnos između tela, te samim tim nose i određenu prirodu, postavlja se pitanje o podeli kruga neba na određeni broj segmenata, koji se zovu stepenima. Krug se deli baš na 360 stepeni jer se iz tih stepenova dalje izvlači sva ostala logika uglova i aspekata.
Ta prva opservacija pripada Kaldejcima još u Vavilonu i postavljena je tako da jedan krug može da se podeli upravo na 360 delova (a ne na 220, ni na 4300 ili na bilo koji drugi način) zbog toga što je broj dana u kruženju Sunca oko Zemlje najpribližniji ovom broju. Taj broj dana je zapravo 365, ali uzet je broj od 360 jer on čini jednu zaokruženu vrednost u numeričkom smislu – to je prvi najbliži broj koji daje simetriju krugu. Sa ovim brojem od 360 stepeni može se praviti geometrija u krugu sa pravilnim oblicima i sa logikom koja je sadržana upravo u broju 9, budući da 360 numerički čini broj 9 (3+6 = 9).
Podelom se dobijaju stepenovi, koji krugu daju specifičnu inteligenciju, jer je u svakom stepenu sadržana Celina, budući da je on upravo deo numeričke vrednosti 9. Nadalje je napravljena podela na 12 znakova, pri čemu nisu u pitanju meseci jer postoji 13 meseci u jednoj godini – 13 lunarnih ciklusa, budući da Mesec 13 puta napravi krug oko Zemlje na svakih 28 dana. Ipak, napravljena je podela na 12 znakova, ne slučajno, jer se upravo 12 puta u jednom krugu od 360 stepeni dogodi susret Sunca i Meseca, a to su takozvane embolizmičke lunacije.
Ako se krene od konjunkcije Sunca i Meseca, nakon 28 dana Mesec će doći na isto mesto na kom se Sunce nalazilo, ali se u međuvremenu Sunce pomerilo za oko 28 stepeni, te će Mesecu biti potrebno još 2 dana da dođe do nove konjunkcije sa Suncem (za šta će se Sunce ponovo pomeriti za oko 2 stepena), što će aproksimativno dati 30 stepeni koje je Sunce prešlo do nove konjunkcije sa Mesecom. I tako se dobija nova kreacija koja počinje uvek novom konjunkcijom Sunca i Meseca koji su roditelji znakova. Stoga postoji 12 znakova koji su rođeni od roditelja, od svetala i to je primarni način opservacije neba i cela podela kruga i čitava inteligencija kruga sadržana je u kretanju roditelja – Sunca koje opisuje broj stepeni u odnosu sa Mesecom sa kojim stvara svojih 12 plodova, svojih dvanaest Univerzuma, svoje dvanaestoro dece.
Kada se to ima u vidu jasno je da krug koji se koristi u astrologiji i bilo gde drugde jeste, zapravo, inteligentno biće jer svaki od ovih 12 podeoka kruga nosi svoju celovitu priču. Nadalje, koje god telo da se nađe u nekom od ovih delova ima specifičan odnos sa nekom drugom planetom, a taj odnos je izražen u inteligenciji tog ugla (koji je, opet, izražen istim tim stepenima od kojih je čitav krug sainjen). Dakle, ako su Sunce i Mesec u nekakvom međusobnom uglovnom odnosu – taj odnos, koji se zove aspekt, je od starta inteligentan – on nosi priču i poruku na isti način na koji nosi priču i svaki stepen budući da u sebi predstavlja vrednost celine.
Tih odnosa u osnovi ima 12 jer to je upravo broj ovih svemira koji postoje u jednom krugu, i svaki odnos (aspekt) odgovara prirodi odgovarajućeg Univerzuma (Znaka).
360° Konjunkcija
Naime, ako bi se uzeo prvi odnos da se dve planete nađu u istom mestu, kaže se da bi to bilo naravno 360/1 što daje ugao od 360˚ – a to je konjunkcija. Ovaj ugao predstavlja punu priča, a iz nje se vidi da je upravo u tom odnos izražena celina, jer kada se 360˚ podeli sa 1 što je prvi aspekt, nastao iz prirode 1. znaka, iz prirode 1 – dobija se sve, dobija se pun krug. Stoga su konjunkcije oduvek uzimane kao prirodno znamenje, odakle sve počinje. Dakle, prva astrologija koja još nije imala ni razrađen krug sa stepenima Zodijaka poznavala je konjunkcije, pa je upravo zahvaljujući konjunkcijama Sunca i Meseca definisano 12 znakova. Konjunkcija se u suštini i ne smatra aspektom, jer je to apsolutna vrednost koja opisuje spajanje sažimanjem. U prirodi konjunkcije je najizraženija priroda 0˚ Ovna, koja ukazuje na sam početak, na stvaranje, na ogroman intenzitet i ogromnu energiju. Nezavisno od toga gde se nađe, ona je znak početka i znak da se nešto rađa, što se vidi iz prirode planeta.
180° Opozicija
Ako se podeli ovaj krug na 2 dela dobija se sledeći odnos, koji je takođe jedan od primarnih odnosa – to je opozicija, odnosno ugao od 180˚. Ovaj aspekt takođe u sebi sadrži celinu – baš kao što i 3+6 čini 9, tako i numerička vrednost ovog aspekta (1+8) daje 9. Konjunkcija i opozicija su dakle, arhetipski – primarni odnosi – i svaka tradicija ih poznaje kao ključne. Iako u indijskoj astrologiji ne postoji sistem aspekata razvijen na način na koji se oni koriste u Zapadnoj astrologiji, ipak konjunkciju i opoziciju svi poznaju i svi koriste.
Svakako da opozicija ukazuje na polje u kome se naglašava druga strana, dakle ono što je suprotno od osobe i istovremeno vrlo važno za samu osobu. To je priča o primarnom odnosu i naglašava težnju da se stvori balans, ukazuje da natus zavisi od neke druge osobe i da je njegova sudbina definisana onim što je preko puta njega. Bilo koje dve planete koje se nađu u opoziciji uvek se odnose i na sve odnose i brak posebno, jer je to priroda ovog odnosa.
Dakle iz prirode aspekata se izvlači odnos koji postoji među kućama jer je to ono o čemu aspekti govore, to je način njihovog nastanka – oni spajaju 1 i 7 ako je reč o opoziciji, ili 1 i 1 ako je reč o konjunkciji.
